از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است

عشق آمد و از کار جهان بی خبرم کردجوشید درون من و از خود به درم کردمن نیز یکی بودم از این جمع مسافرتقدیر در این کوپه تو را همسفرم کردای خرمن من سوخته ازآتش بیدادپیداست که عشق توچه خاکی به سرم کردناچار به افتادنم ای دل که زمانهدر اوج فلک بود که بی بال و پرم کرددیوانگی و عاشقی و باده گُساریرخسار تو استاد به چندین هنرم کردگفتی بِبُر این پای امید و سرِ خود گیرامروز که دیدار تو بی پا و سرم کردوقتی که مرا هیچ کسی تاب نیاوردشعر آمد و در چند غزل مختصرم کرد جواد توکلی  + نوشته شده در شنبه هشتم مرداد ۱۴۰۱ ساعت 18:40 توسط  |  بخوانید, ...ادامه مطلب

ساقیا, دور جهان, بر سر آب است هنوز, باده پیش آر که این کار صواب است هنوز گریه تا باز نشاند مگرم آتش دل سینه ام معرکه آتش و آب است هنوز وای از این شهر دروغی که در این دور غلط اشک گل گرمی بازار گلاب است هنوز پیرم و شرط ادب نیست جوانی نکنم چشم معشوقه پر از باده ناب است هنوز  ای رفیقان ز زبان کهن عیبم مکنید در سرم نشئه آن کهنه شراب است هنوز جواد توکلی, ...ادامه مطلب